خبرگزاری فارس ـ گروه فرهنگ ـ حسین فراهانی: روز چهارشنبه در گزارشی با عنوان «نامهای عجیب روی تولیدات ایرانی/ ارشاد و فرهنگستان: زورمان نمیرسد» که در همین گروه منتشر شد، نوشتیم که نامهای عجیب و غیرفارسی که این روزها روی کالاهای ایرانی قرار گرفته به حدی زیاد شده که توجه مخاطب را شاید همین نامها به خود جلب کند و بپرسد: آیا این کالا خارجی است؟ رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی میگوید در مقابله با این نامها تنهاییم و زورمان نمیرسد!
این گزارش در رسانههای گوناگون، بازتاب داشت، اما کاربران خبرگزاری فارس، زیر همان مطلب نظرات خود را منعکس کردند تا این گزارش به یکی از پربحثترین مطالب این رسانه تبدیل شود.
از میان بیش از ۱۶۰ نظری که مخاطبان فارس برای این گزارش ثبت کردهاند، عدهای نامگذاری کالاها و تولیدات ایرانی با اسامی غیرایرانی را از اساس نادرست دانستهاند و برخی آن را امری نه چندان مهم تلقی کردهاند. بعضی از کاربران هم میگویند که گلوگاه تبلیغات اجناس در صداوسیماست و جلوی نامگذاریها باید از همانجا گرفته شود.
بعضی از کامنتها را برای شما انتخاب کردهایم تا به عنوان بازتاب آن گزارش ببینید:
پای دلالها در میان است
یکی از کاربران فارس نوشته است: «ضمن تایید مفهوم استفاده از نام ایرانی، روی کالای ایرانی، اینجانب مدیرعامل یکی از شرکتهای تولیدی مواد غذایی در شمال کشور هستم و با توجه به درگیری مستقیم اینجانب جهت انتخاب یک نام مناسب ایرانی برای کالای تولیدی خود به استحضار میرساند که به مدت یک سال جهت انتخاب یک برند در تلاش هستم ولی موفق نشدهام. کلیه نامها و اسامی از قبل به ثبت رسیده و انتخاب یک نام و ثبت یک برند کار بسیار دشواری میباشد.
به نظرم برای نیل به هدف این مقاله مناسب است تحقیقی از اداره ثبت علائم تجاری در مورد دشواری و نزدیک به غیرممکن بودن امکان ثبت یک برند با نام ایرانی نیز داشته باشید تا شاید قدمی در جهت حل یکی از مشکلات تولید بردارید.
بدیهی است در این میان نقش دلالان فروش برند تجاری که با عناوین مجعول اقدام به ثبت یک برند نموده ولی هیچگونه کالایی با نام ثبت شده به بازار عرضه نمیکنند، برجسته است.
شایسته است با پیگیری آن رسانه محترم برندها و نامهایی که در واحدهای فعال صنعتی ثبت نشده اند و هیچ تولیدی نمیکنند برای تولییدکنندگان واقعی آزاد گردد.
باملند از کجا آمده، کلهپزی باملند هم از همانجا میآید!
کاربر دیگری نوشته است: وقتی که سردرِ ورودی دریاچه شهدای خلیج فارس را نگاه میکنی و واژه مزخرف «بام لند» به شدت چشم و دلت را میآزارد چه توقعی باید داشته باشی از شهرداری که مثلاً برود و در بلوار امیر کبیر همین منطقه با مغازهدارهایی برخورد کند که از همین واژه در تابلوهای خود با عناوین کلهپزی بام لند ...مشاور املاک بام لند و حتی تابلو به شدت آزاردهند مشاورین مسکنِ هوم لند ... و خلاصه کلی لندهای دیگر که پسوند کلمه فارسی صنف مربوطه شده و همه این ناهنجاری از تابلو سردرِ تفرجگاه دریاچه شهدای خلیج فارس که بانی آن شهرداری است، سرچشمه گرفته است!
تلویزیون، سرچشمه ماجراست
یک کاربر دیگر اینطور نظر داده است: وقتی مهمان برنامه و مجری برنامه تلویزیونی در صحبتهای خود هی میگن ok توقع دارید ما برنامه «پارسی را پاس بداریم» رو کجا دنبالش بگردیم؟
همچنین مخاطب دیگری نوشته است: چرا ما بخواهیم همهاش با قوه قهریه فقط یک فرهنگ را جا بیندازیم؟ یادم میآید همان سالها در بین پیامهای بازرگانی، یک بخش کوچکی پخش میشد و عبارت «فارسی را پاس بداریم» در آن به کار میرفت. این برنامه خیلی روی افکار عمومی اثر خوبی گذاشت، ولی ادامهدار نشد. به رسانه ملی فشار بیارید تا همان برنامه را ادامه دهد مثلا میگفتند: از این پس بهجای استفاده از واژه نامانوس «پروتکل» از عبارت شیوهنامه استفاده کنیم.
چقدر شما حساساید!
امیر، یکی دیگر از مخاطبان فارس مینویسد: حساسیت روی نام مغازهها و کسب و کارها درست نیست. هیج جای دنیا نمیبینید که برای استفاده از نام خارجی، یک مغازه یا کسب و کار پلمب بشه، اما در ایران برای نامگذاری یک مغازه به نامهای محلی ایراد گرفته میشه و مجوز کسب و کار صادر نمیشه. زبان فارسی محترم هست، اما اگر شما جلوی یک تولید را به خاطر نام اون بگیرید و یا جریمه بکنید، فقط باعث دلسردی و فرار صاحبان سرمایه میشه. اگر نگران زبان فارسی هستند باید فرهنگسازی کنند، نه اینکه از زور استفاده کنند و فکر بکنند ارزشآفرینی کردند.
این نظر با واکنشهای مختلف و متعددی روبهرو شده است.
بفرما، اینم خارج!
آقا یا خانمی که نظر خود را با امضای «دلسوز دغدغهمند» ثبت کرده، در پاسخ به امیر نوشته: در بسیاری جاهای دنیا حساسیت صدبرابر ایران وجود داره. دوستی داشتم اهل آفریقای جنوبی که تازه مسلمان شده بود. البته بیست و چند سال پیش بود. اون موقع میگفت اصلا نمیذارن توی کشورش اسم خارجی مخصوصا اسم اسلامی روی مغازه گذاشته بشه. مثلا نام صاحب مغازه محمد بود، نمیتونست رو سردر مغازه بنویسه محمد.
آقای فرهنگستان! کجایی؟ دقیقاً کجایی؟
رضا، یکی دیگر از کاربران فارس، بعد از خواندن گزارش و نظرات کارشناسان و مسؤولان زبان فارسی کشور این پیام را ثبت کرده: به جای خرده گرفتن به مردم، فرهنگستان زبان بگوید چه کرده؟ اگر اهل مطالعه هستید و اندکی با زبان انگلیسی آشنایی دارید لطفا به خروجی ادبیات آنها بنگرید و خروجی زحماتشان را در واژه نامههای آنلاین ببینید! چه تعداد واژگانی که حتی معادل فارسی هم ندارند. ادبیات، دانش است و تلاش و کوشش میطبلد نه شعار.
آقا یا خانم ناشناس هم نوشته: اول از همه روی صحبت کردن مردم کار کنید. بعضی وقتا آدم واقعا اعصابش خرد میشه وقتی میشنوه مردم از کلمات خارجی استفاده میکنن مثلا کلمه فرانسوی مرسی (ممنون) سورپرایز (شگفتزده) اوکی (باشه) استرس (اضطراب و دلهره) موبایل (تلفن همراه) و صدها و شاید هزاران کلمه دیگه که باید از اساس درست بشه و فرهنگسازی بشه. در این بین یک سری کلمات هستن که اولین بار در خارج ساخته شدن که اکثرا اسم اشیا یا وسیله هستن اما وقتی وارد ایران شدن اونقدر معادل فارسی قشنگی پیدا کردن که مردم از اسم خارجیشون زیاد استفاده نمیکنن مثلا کلمه fighter jet که در فارسی کلمه فایتر یعنی جنگنده و مردم هم دیگه از همین کلمه استفاده میکنن یا مثلا کلمه بالگرد یا جارو برقی و ماهواره که همه ابتدا در خارج اختراع شدن، اما در ایران رنگ فارسی قشنگی به خود گرفتن.
زوری نمیشود کاری کرد
آقایی به نام «عادل» هم نوشته: باید قبول کنیم که مساله تولید و بازاریابی و فروش، یک علم بسیار پیچیده همچون سایر علوم همچون ادبیات و فلسفه و سایر علوم انسانی است! مطمئناً تولیدکنندگان برای فروش و بازاریابی کالاهای تولیدیشان حق داشتن استراتژی و روش کاری خودشان را دارند و به هیچ وجه در این خصوص نمیتوان اجباری به خرج داد! این کاملا طبیعی است که یک کالا در صورت عدم تمایل مشتریان به خرید به دلایل مختلفی همچون کیفیت، کمیت، ظاهر، نام تجاری... به تدریج بازار خود را از دست خواهد داد و ازگردونه رقابت به صورت طبیعی خارج خواهد شد ... و شاید کالایی با نام تجاری ایرانی و البته کیفیت بهتر جایگزین کالای قبلی خواهد شد. کلام آخر اینکه این مشتریان هستند که کالای خود را انتخاب میکنند، نه دولت و .... پس به سلایق مردم احترام بگذاریم.
انتهای پیام/