«وزرای آموزش و پرورش» و یک قدم فاصله تا کیش و مات+ جدول

به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، وزارت آموزش و پرورش در بین وزارتخانه‌های دولت، یک سر و گردن به لحاظ نیروی انسانی بالاتر است.

این وزارتخانه با حدود یک میلیون پرسنل، یک سوم پرسنل دولت را در خود جای داده است؛ وزارتخانه‌ای که مدارس آن در سراسر کشور حضور دارند و معلمانش تلاش می‌کنند به دانش‌آموزان خود، درس زندگی بیاموزند.

در حال حاضر حدود ۱۳.۵ میلیون دانش‌آموز در حدود ۱۰۵ هزار  مدارس کشور تحصیل می‌کنند؛ تمام کتاب‌های درسی این دانش‌آموزان توسط وزارت آموزش و پرورش تولید می‌شود و به قیمت دولتی در اختیارشان قرار می‌گیرد.

اما وزارت آموزش و پرورش که وظیفه تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم را بر عهده دارد، همواره با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کند؛ از وضعیت حقوق و مزایای پایین این وزارتخانه برای معلمان گرفته تا وضعیت فضاهای آموزشی و تجهیزات آن، همواره دستگاه تعلیم و تربیت را دستخوش مشکلاتی قرار می‌داده است.

مشکل دیگر وزارت آموزش و پرورش پراکندگی آن در سراسر کشور است، مشکلی که موجب شده است نظارت بر آن سخت‌تر شود و در نتیجه رسیدگی به وضعیت تربیتی و آموزشی آن به نحو مطلوب انجام نشود.

یک روی دیگر سکه وزارت آموزش و پرورش، بهره‌برداری‌های سیاسی از این وزارتخانه بوده است که همواره افراد و گروه‌های مختلف تلاش داشته‌اند مقاصد خود را از طریق معلمان و دستگاه تعلیم و تربیت به ثمر برسانند.

تمام این موارد و چالش‌های دیگر، موجب شد که وزرای آموزش و پرورش همواره در معرض تهدید استیضاح باشند؛ به‌گونه‌ای که حتی وقتی هنوز سه ماه از فعالیت وزیر نگذشته بود، زمزمه‌های استیضاح بلند می‌شد؛ استیضاحی که مسلماً استرس آن در عملکرد وزیر تأثیر دارد.

* استیضاح یار همیشگی وزرای آموزش و پرورش 

وزرای آموزش و پرورش ایران بعد از انقلاب اسلامی شامل غلامحسین شکوهی، شهید محمدعلی رجایی، شهید محمدجواد باهنر، علی‌اکبر پرورش، سیدکاظم اکرمی، محمدعلی نجفی، حسین مظفر، مرتضی حاجی، محمود فرشیدی، علیرضا علی‌احمدی، حمید‌رضا حاجی، علی‌اصغر فانی، فخرالدین احمدی دانش آشتیانی و سید محمد بطحایی هستند.

این مردان به جز وزرایی که در ابتدای انقلاب فعالیت داشتند، همواره در معرض استیضاح قرار گرفته‌اند؛ استیضاح‌هایی که یا حرف و طرحش بوده است یا به سرانجام رسیده است.

از دوران محمدعلی نجفی به عنوان دوران طلایی فعالیت وزارت آموزش و پرورش توسط فرهنگیان یاد می‌شود اما در همین دوران، چندین بار موضوع استیضاح نجفی مطرح شد و در روز چهارم اردیبهشت 1370 نیز استیضاح شد؛ البته نجفی در آن زمان با رأی اعتماد مجدد نمایندگان مجلس به فعالیت خود در این وزارتخانه ادامه داد.

طرح‌های استیضاح درباره مرتضی حاجی نیز مطرح می‌‌شد و او ۹ شهریورماه ۱۳۸۲ از عملکرد خودش در آموزش و پرورش در مقابل مجلسی‌ها دفاع کرد که البته رأی اعتماد گرفت.

در دوره وزارت محمود فرشیدی نیز زمزمه استیضاح مطرح بود اما آنچه به این استیضاح عینیت بخشید، آزمون ضمن خدمتی بود که کج‌سلیقگی در انتخاب سؤالات موجب شد که به سؤالات موهن لقب داده شد و فرشیدی را به جلسه استیضاح کشاند که البته وی نیز توانست از مجلس رأی اعتماد بگیرد.

وزرای بعدی هم همواره در معرض طرح‌های استیضاح‌ بودند؛ علی‌احمدی و حاجی‌بابایی مدام با طرح‌های استیضاح نمایندگان مواجه می‌شدند اما وزرا توانستند نمایندگان را با توضیحات خود از عملکردشان، راضی کنند اما در دوره فانی، یکی از این طرح‌های استیضاح، وی را به صحن علنی مجلس کشاند.

فانی از آن جلسه استیضاح، از نمایندگان مجلس نهم رأی اعتماد گرفت اما در مجلس دهم دوباره بحث استیضاح وی مطرح شد و قوت نیز گرفته بود که با استعفای وی منتفی شد.

فخرالدین احمدی دانش‌ آشتیانی هم به رغم فعالیت کوتاه در وزارت آموزش و پرورش اما از همان ماه‌های اول فعالیت، در معرض استیضاح قرار گرفت و رفتن وی از وزارتخانه موجب شد که طرح استیضاحش منتفی شود.

* این بار استیضاح بطحایی

اکنون دوران وزارت سید محمد بطحایی است و طرح استیضاح او آبان ماه سال گذشته یعنی بعد از گذشته حدود ۳ ماه از آغاز فعالیتش به عنوان وزیر آموزش و پرورش، مطرح شد و دلیل آن، ابقاء یا به کارگیری مدیران و نیروهای متهم در جریان سوء استفاده‌های صندوق ذخیره فرهنگیان در طول سال‌های گذشته،  عنوان شد؛ این طرح استیضاح چند ماه بعد منتفی شد.

اما این روزها خبر از طرح استیضاح دیگری به گوش می‌رسد؛ تعدادی از نمایندگان مجلس، طرح استیضاح وزیر آموزش و پرورش را مطرح کردند که از جمله موارد آن شامل عدم اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، عدم اجرای نظام رتبه‌بندی معلمان، عدم دقت در کتب درسی، عدم پرداخت مطالبات فرهنگیان و بی‌توجهی به مشکلات رفاهی آنان، توجه به معلمین حق‌التدریس و کارشکنی در مسیر قانونی کردن بکارگیری آنها و عدم وجود ضابطه در انتخاب مدیران و عدول از قانون است.

از دیگر موارد طرح استیضاح می‌توان به کاهش اعتبارات آموزش و پرورش به دلیل عدم پیگیری و سوء مدیریت در تأثیرگذاری در دولت،کاهش شدید اعتبارات سازمان نوسازی مدارس،  تضعیف دانشگاه فرهنگیان، عدم توجه و عدم توان برنامه ارائه شده به مجلس، جعل تاریخ در کتاب‌های درسی، ورود زود هنگام و خلاف قانون دانشگاه فرهنگیان به تبلیغات انتخابات مجلس یازدهم و سوء استفاده از جایگاه، عدم پذیرش مسئولیت و عذرخواهی بابت اتفاق شوم منطقه غرب تهران، عدم پایبندی به برنامه ارائه شده در زمان اخذ رای، فساد اخلاقی در مدارس به علت سوء مدیریت و بی‌توجهی به زبان‌های مادری و ایجاد زمینه اختلاف در کشور به‌جای وفاق ملی و تاکید بر زبان روسی، اشاره کرد.

هر چند استیضاح حق نمایندگان مجلس است اما نباید فراموش شود که وزارت آموزش و پرورش عریض و طویل‌ترین وزارتخانه دولت است و مشکلات ساختاری و اعتباری متعددی دارد.

جدول مطرح شدن و طرح استیضاح‌ وزرای آموزش و پرورش را مشاهده کنید: 

انتهای پیام/