خبرگزاری فارس، گروه سینما ـ امید سهرابی: کودک و نوجوان طی دهه‌های 60، 70 و ابتدای دهه 80 یکی از ژانرهای محبوب سینمای ایران بوده است و همین محبوبیت باعث شد تا آثار متعددی در آن بازه زمانی ساخته و به نمایش درآید.
یکی از ویژگی‌های این گونه سینمایی آن است که کودکان همراه با خانواده خود در سالن‌های سینما حاضر میشوند و این یعنی افرادی که شاید مدت‌ها به سینما نرفته باشند، به واسطه حضور کودکان و نوجوانان، بار دیگر در سالن‌های سینمایی حضور پیدا می‌کنند و باعث افرایش درآمد سینمای ایران میشوند.
چندین سال است که دیگر سینمای کودک و نوجوان کشورمان دیگر آن فروغ چند دهه گذشته را ندارد و کودکان‌ونوجوانان، جامعه در حال فراموشی سینمای ایران هستند. به همین علت خبرگزاری فارس در پرونده جدید خود در حوزه سینما، سراغ وضعیت سینمای کودک و نوجوان رفته است و این موضوع را تحت عنوان «سینما و کودکان» پیگیری کرده و مطالبه‌گر اهداف این عرصه در جهت اعتلای روز افزون سینمای کودک و نوجوان است.
به تازگی با علی عبدالعلی‌زاده کارگردان آثاری مانند «دانی و من»، «تارزن و تارزان» و «سیزده گربه روی شیروانی» به گفت‌وگو نشسته‌ایم و از او درباره وضعیت این عرصه سؤال کرده‌ایم. در ادامه گفت‌وگوی علی عبدالعلی‌زاده با خبرگزاری فارس را می‌خوانید.
*آقای عبدالعلی‌زاده شما یکی از کارگردان‌هایی هستید که آثار قابل توجه و محبوبی را در عرصه سینمای کودک‌و‌نوجوان تولید کرده‌اید. چرا چند وقتی است که دیگر در این عرصه اثری را تولید نکرده‌اید؟
نمی‌دانم چه بلایی بر سر عرصه سینمای کودک و نوجوان آمده است، انگار که این عرصه طلسم شده است. من چندین مرتبه تلاش کردم، طرحی‌هایی را مطرح کردم؛ اما عموماً این طرح‌ها یا رد می‌شود، یا تصویب نمی‌شوند، یا تصویب می‌شود ولی بودجه ساخت آن وجود ندارد. در طول این هفت ـ هشت سال گذشته من چند کار را در شبکه پرس‌تی‌وی تا مرحله کلید خوردن هم جلو بردم؛ اما بخاطر نبود بودجه کافی پروژه متوقف شد.
در عرصه سینما نیز شرایط کمی پیچیده‌تر است، چرا که تهیه‌کنندگان کمتر راضی به ساخت فیلم کودک و نوجوان میشوند. چون معمولاً فیلم‌های کودک و نوجوان در اکران، سینماهای کمتری در اختیارشان قرار می‌کرد و به همین علت فروش بسیار پایینی نصیبشان می‌شود. من همواره در تلاش هستم که در این عرصه تولید اثر کنم؛ اما این شرایط دست به دست هم می‌دهند تا ما نتوانیم فیلم بسازیم.
*در دهه‌های 60 و 70 و ابتدای دهه 80، عرصه سینمای کودک و نوجوان یکی از پرمخاطب‌ترین گونه‌های سینماهای کشور بود. در طی یک دهه اخیر چه اتفاقی افتاده است که این عرصه دیگر اقبال دهه‌های گذشته را ندارد؟
به نظرم یکسری از سیاست‌های دولت باعث شده است که سینمای کودک به چنین وضعیتی دچار شود. سینمای کودک و نوجوان به هیچ عنوان در طی این سالها مورد توجه مدیران دولتی نبوده است و همین امر باعث شد تا فیلمسازان کودک و نوجوان کشورمان کوچ کنند و به سمت ساخت فیلم‌های هنری و جشنواره پسند بروند.
متأسفانه این فیلم‌های هنری که چند وقتی است ساخت آنها شدت گرفته است، صرفاً به درد جشنواره‌ها می‌خورد و عموماً بخاطر عدم علاقه مخاطبان به اینگونه فیلم‌ها، در اکران شکست می‌خورد. البته اگر فرصت اکران پیدا کنند. در طی این سالها بیش از 70 فیلم در عرصه کودک‌و نوجوان در بنیاد سینمایی فارابی ساخته شده است که چون صرفاً با نگاهی هنری ساخته شده‌اند، به درد اکران نمی‌خورند.
از سال 1380 به بعد بخاطر اینکه اکثر مدیران سینمایی توجهی به سینمای کودک و نوجوان نداشته‌اند، فیلمسازان کودک کم کم به حاشیه رفتند و فراموشی سپرده شدند. در حال حاضر بسیاری از فیلمسازان کودک ما خانه نشین شده‌اند.
*آیا پیشرفت تکنولوژی نیز در طی این سالها باعث کم فروغ شدن سینمای کودک و نوجوان کشورمان شده است؟
قطعاً یکی دیگر از عوامل کم فروغ شدن سینمای کودک و نوجوان در کشورمان پیشرفت تکنولوژی است. کودک امروز به وسیله در اختیار داشتن اینترنت به راحتی به جدید‌ترین آثار روز جهان دسترسی دارد و این سهولت دسترسی باعث شده است که سطح توقع کودکان‌ونوجوانان کشورمان بالا برود و به دیدن هر اثر رغبت پیدا نکند. سینمای کودک ما اگر بخواهد خود را به آن فضای فانتزی نزدیک کند باید از سخت‌افزار‌ها و نرم افزارهای روز دنیا استفاده کند. بسیاری از بخش‌های آثار فانتزی نیازمند ویژوال‌های(جلوه‌های ویژه رایانه‌ای) سنگین است که این موضوع نیازمند به بودجه و هزینه بسیاری است.
*در حال حاضر مدیران سینمایی ما چه کمکی می‌توانند به این عرصه کنند؟ آیا از نظر شما سینمای کودک و نوجوان کشورمان از دست رفته است و دیگر نمی‌توان به آن کمکی کرد؟
نه؛ اتفاقاً می‌توان دوباره آن را سرپا کرد. آقای حیدریان(رئیس سازمان سینمایی وزارت فرهنگ‌وارشاد اسلامی) به شخصه بسیار درباره سینمای کودک و نوجوان دغدغه‌مند هستند. سال گذشته آقای حیدریان تعدادی از فیلمسازان کودک و نوجوان را دعوت کردند و با این جمع به مشورت نشستند که چه کاری می‌توان کرد تا سینمای محبوب کودک و نوجوان، بار دیگر رونق پیدا کند. این جلسات ادامه پیدا کرد و در نهایت 9 نفر به عنوان اعضای هیئت مؤسس مرکز سینمای کودک و نوجوان انتخاب شدند. این اعضا یک اساسنامه نامه‌‌ای را برای مرکز سینمای کودک و نوجوان تدوین کردند که روزهای پایانی سال گذشته این اساسنامه به وزارت کشور فرستاده شد. بعد از ثبت در وزارت کشور، شورای مرکزی تشکیل می‌شود. در این شورا نویسندگان، تهیه‌کنندگان، کارگردانان و پخش‌کنندگان سینمای کودک و نوجوان می‌توانند عضویت داشته باشند.
به نظرم اگر مرکز سینمای کودک و نوجوان هر چه سریع‌تر تشکیل شود، می‌تواند اتفاقات بزرگی در این عرصه رقم بزند.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
