ویرایش ژنتیک: فناوری ترسناک جدیدی که می تواند همه چیز را تغییر دهد

 گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: می توان گفت که علم عملا در تمام حوزه ها با سرعتی هشدار دهنده درحال تغییر و رشد کردن است؛ سرعتی که عده معدودی از ما می توانیم خودمان را با آن همپا کنیم. از دورگه های انسان/ حیوان گرفته تا ویرایش ژن ها، دانشمندان هم اکنون تمام ارکان حیات را در دستان خود گرفته اند.
اگر سازمان های قانونگذاری جهانی نظارت های خود را شامل پژوهشگران نکنند و به آنها اجازه دهند که با خدا بازی کنند، خیلی زود به نقطه ای خواهیم رسد که جهانی که می شناسیم، چیزی بیش از خاطره ای دوردست نخواهد بود. و بسیاری از ما هیچگاه حتی نخواهیم فهمید چه اتفاقی دارد می افتد، تا وقتی که دیگر خیلی دیر شده باشد.
احتمالا هم اکنون بسیاری از ما با مفهوم ویرایش ژن ها آشنا شده ایم؛ نوعی مهندسی ژنتیک که در آن دانشمندان روپوش سفید پوش، دی ان ای یک ارگانیسم زنده را در دیگری وارد، جایگزین یا اصلاح می کنند. بحث پیرامون مواد غذایی ارگانیک در برابر مواد دستکاری ژنتیک شده در ایالات متحده بسیار بالا گرفته و خیلی از آمریکاییان اکنون تولید محصولات ارگانیک را به محصولات دستکاری ژنتیک شده ترجیح می دهند و متقاعد شده اند که ما هنوز درباره اثرات دراز مدت ویرایش ژن ها به اندازه کافی اطلاع نداریم و نباید اجازه دهیم که این علم، چرخه تامین مواد غذایی ما را به تصرف خود در آورد.
اما همانطور که جان رپوپارت در ویکینگ تایمز اشاره می کند، تکنیک های ویرایش ژنتیکی که تاکنون می شناخته ایم، اکنون به چیزی مربوط به گذشته تبدیل شده و جای خود را به تکنیک به شدت دقیق تر موسوم به کریسپر داده است. دانشمندان سیستم کریسپر را تصادفا و هنگامی کشف کردند که در حال مطالعه پیرامون سیستم ایمنی یک نوع باکتری بودند.

کیوریسیتی چنین توضیح می دهد: «وقتی یک ویروس به یکی از این باکتری ها حمله می کند، سیستم کریسپر تکه ای از دی ان ای ویروس را اسیر می کند و آن را به درون بخشی از دی ان ای خودش وارد می کند که به مکانیسم مبارزه با ویروس باکتری اجازه می دهد از آن مثل یک پوستر«تحت تعقیب» استفاده کند تا دفعه بعدی که ویروس حمله کرد، آن را شناسایی و نابود کند.»
دانشمندان اکنون قادر به  استفاده از توانایی سیستم کریسپر برای برش، کپی و جایگزین کردن تکه هایی از دی ان ای و استفاده از آن برای اهداف خودشان و به کار بستن آن بر عملا هر دی ان ای یی که می خواهند هستند.
البته اجتماعات پزشکی و علمی از کشف این فناوری جدید خوشحالی زائدالوصفی از خود نشان داده و متقاعد شده اند که این فناوری از طرقی انسانی و نوعدوستانه  برای درمان ناهنجاری های ژنتیک، تولید اندام های کاشتی و از بین بردن نیاز به تزریق انسولین برای افراد دیابتی، از میان برداشتن امراض قلبی و درمان بیماری های چندگانه استفاده خواهد شد. متاسفانه چیزی که آنها خیلی راحت نادیده می گیرند این واقعیت است که  ما هیچ ایده ای درباره پیامدهایی که این نوع دستکاری ها می توانند در پی داشته باشد، نداریم و زمانی که شما دی ان ای ارگانیسم زنده را تغییر دادید، دیگر برای همیشه تغییر خواهد کرد.

جنیفر دودنا یکی از کاشفان فناوری کریسپر گفته است: « من نسبت به دو چیز نگرانی دارم. به گمانم پتانسیل خاصی برای پیامدهای ناخواسته ویرایش ژن در انسان برای مصارف کلینیکی وجود داشته باشد. چگونه قرار است دقیقا همان آزمایش هایی را انجام دهید که می توانید از ایمنی آنها اطمینان حاصل کنید؟»
همانطور که ویکنیگ تایمز گزارش می کند، وزارت کشاورزی آمریکا که نهاد قانونگذارموظف به کنترل استفاده از این نوع فناوری ها در تامین مواد غذایی ماست، اساسا در این حوزه ها دست دانشمندان را باز می گذارد: «بر اساس مقررات بیوفناوری، این وزارتخانه  هیچ مقررات یا طرحی را برای وضع مقررات برای گیاهان ندارد که در غیر این صورت قابل پرورش از طریق روش های سنتی هستند... این شامل مجموعه ای از تکنیک های ویرایش ژنتیک است که هر چه می گذرد بیشتر برای تولید واریاته های گیاهی جدیدی مورد استفاده قرار می گیرند که از واریاته هایی که با شیوه های زادگیری سنتی تولید می شوند، غیرقابل تشخیص هستند.»

یکی از بزرگ ترین مشکلات فناوری کریسپر این است که برای کسانی که حتی دارای ابتدایی ترین آزمایشگاه هایند، بسیار ارزان و سهل الوصول است. کسی چه می داند که چه کسانی در انباری های خود دست اندر کار تولید و پرورش چه هستند؟ تولید و تکثیر گیاهان ترکیبی عجیب و غریب؟ حیوانات یا انسان هایی بدون عضو یا اندام هایی خاص یا با اعضا و اندام هایی اضافی؟ موجوداتی حیوان/ انسان؟
به یاد داشته باشید که پیامدهای ویرایش ژنتیک همیشگی است و با عبور از این خط، دیگر هیچ راه برگشتی نخواهیم داشت.

نویسنده: تریسی واتسون (Tracey Watson) پژوهشگر مسائل پزشکی و علوم زیستی 

منبع: yon.ir/Ricuz