«پاسیو»؛ اشک تنهایی در دخمه

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، فیلم سینمایی «پاسیو» در سی‌وششمین جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش در آمد که در ادامه نگاهی به آن داریم:

«پاسیو» نخستین ساخته‎ «مریم بحرالعلومی»، قصه تنهایی زنان در شهری بزرگ است. زنانی که در این شهر مدرن نه خانواده و فامیلی برای پشت‌گرمی دارند و نه مرد قابل اعتمادی برای اتکا! تلاش آن‌ها برای استقلال و روی پای خود ایستادن کاملا ًتحت تاثیر جنسیت آن‌ها و زیاده‌خواهی‌های مردانه قرار گرفته است.

این که پاسیو را فیلمی زنانه می‏‌خوانند، نه بر اساس حال و هوای آن که از روی تعریف این روزهای سینمای ایران از «فیلم زنانه» است؛ یعنی فیلمی که داستان حول چند شخصیت زن که تاوان ناسازگاری جامعه با آن‏ها و تبعات تصمیمات مردان دور و برشان را می‎دهند.

در پاسیو، تنها مرد مطمئن و بی‌نقص فیلم قصد مهاجرت دارد و می‎خواهد از میان آدم‎هایی که نمی‎دانند چه می‎خواهند، برود. او تنها کسی که می‌داند چه می‌خواهد و ذهن و عمل خود را برای رسیدن به آن یگانه کرده است.

فیلم دو زبانه است و تعدادی از شخصیت‎ها به سبب تاکید بیشتر بر زادگاه و ریشه شهرستانی‎شان، آذری صحبت می‎کنند. این درحالی است که هنگام فارسی صحبت کردن، ‎هیچ لهجه و نشانی از زبان مادری در گفتار این شخصیت‎ها دیده نمی‎شود! در برخی موارد هم زیرنویس فارسی با گفتار آذری همخوانی ندارد. زیرنویس انگلیسی که به ضرورت جشنواره جهانی به فیلم اضافه شده هم بعضاً ساز خود را می‎زند! نام فیلم، پاسیو، در زیرنویس انگلیسی در ترجمه «دخمه» آمده است.

در مجموع فیلمساز نه تنها نتوانسته از ظرفیت دو زبانه بودن و تنوع فرهنگی برای ایجاد شخصیت‎های متفاوت و جذاب استفاده کند بلکه این مسئله مایه سردرگمی و به هم ریختگی دیالوگ‎ها شده است. مسئله‎ای که در فیلمی با حجم زیاد دیالوگ قابل چشم‎پوشی نیست.